Aegishjalmur – potęga zamknięta w symbolu. Jego magiczna konstrukcja zapewnia ochronę na szerokiej płaszczyźnie. Wygrawerowane na naszyjnikach, naszyte na ubraniach. Dowiedz się, dlaczego tarcza algizowa tak często jest stosowana jako amulet.
Miejsce w magii runicznej
Aegishjalmur (tarcza algizowa) jest częścią galdrastafir: procesu tworzenia silnych symboli. Pełni w nim funkcję silnego, energetycznego zaklęcia. Etymologicznie rzecz biorąc, galdrastafir to magia (galda) oraz patyk (stafir). Aegishjalmur ma początki już w XVI – XVII w. Wzmianki o nim odnaleziono wtedy w islandzkim Galdrabók. Wikiński amulet, odbijający wszelką negatywną energię wywodzi się zatem z kultury nordyckiej. Miał bronić również przed zagrożeniami fizycznymi.
Tarcza algizowa: jak wygląda?
Budowa tarczy silnie nawołuje do jego działania. Aegishjalmur zbudowany jest z 8 run należących do Algiz, skąd wywodzi się jego nazwa. Algiz (nazywane również Elhaz) mają również funkcje ochronne, pochodzące od wyższego Ja. Ma dosyć prostą konstrukcje, co nie umniejsza jego mocy działania. Runy są umieszczone w taki sposób na tarczy, że tworzą 'ramiona’ punktu centralnego. Runy są otoczone alfabetem runicznym.
Runa ALGIZ.
Żeby dobrze zrozumieć Aegishjalmur, należy poznać runę Algiz. Kształtem przypominająca poroże łosia. Ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa i wzmocnienie organizmu. Silnie chroni przed chorobami. Wpływa na posiadacza również w sposób heroiczny. Ułatwia kontakt z duchami, eliminując jednocześnie strach bez nieznanym.
Tarcze aglizowe wykonane są zarówno ze srebra, brązu, jak i z domieszkami złota.
Działanie Aegishjalmura
W jaki sposób amulet broni swojego posiadacza? Każde jego ramie, zakończone runą, ma za zadanie wyłapywanie negatywnej energii. Jeśli taka znajduje się wokół właściciela talizmanu, Aegishjalmur przepuszcza ją przez swoje akumulatory. Następnie podwaja jej moc, żeby wprowadzić ją do swojego środka. Centrum symbolu to koło, które stanowi centrum przemiany energetycznej, specyficzny punkt wzmacniający. W finalnym procesie odbija ono zgromadzoną siłę na zewnątrz. Wiązka energii, która wydostaje się wówczas z tarczy, według wierzeń, niejednokrotnie była widziana gołym okiem. Energia szuka na zewnątrz swojego źródła, w którym mogłaby zostać spożytkowana. Jeśli w tym momencie coś grozi posiadaczowi amuletu – choroba, czy atak wroga, ta siła atakuje źródło. Zwalcza w ten sposób wszelkie nieszczęścia, które mogłyby się wydarzyć. Jest to jego działanie silnie zapobiegawcze.
Sytuacja wygląda podobnie, kiedy właściciel już jest zagrożony. Negatywna energia, produkowana, np. przez wroga zostaje wychwytywana przez talizman. W nim potęguje się, przybiera na sile i ponownie wypuszczana jest do świata zewnętrznego. Tam atakuje źródło negatywnej energii, czyli nadawcę. Jak już wcześniej zostało wspomniane: tarcza chroni posiadacza nie tylko przez namacalnymi wrogami. Odgoni także złe duchy i ich energię.
Zgodnie z nordyckimi wierzeniami
Aegishjalmur, żeby skutecznie chronił właściciela, powinien zostać wyrzeźbiony na płytce. Następnie przycisnąć do czoła tak mocno, żeby wcisnął się i odbił na skórze. W tym momencie czarownik powinien wyrecytować zaklęcie, brzmiące: „Fjón þvæ ég af mér fjanda minna, rán og reiði ríkra manna”. W języku polskim oznacza to mniej więcej: „Głupcze, zmywam z siebie diabła,
rabunek i gniew bogatych ludzi”.
Be First to Comment